- сөнік
- сын. Сөніп бара жатқан; жұмулы. Кушекиннің күрең қызыл жыпжылтыр бетінің алауы қайтып, боп-боз, с ө н і к көзі мөлие бастаған (Ш.Мұртазаев, Жұлдыз көпір, 15).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
